با پایان تابستان در ولآغوز، مثل تمامی نقاط دنیا آب وهوا رو به سردی می رود و درختان و زمین به خواب می روند و پاییز رنگ و روی خود را با مشخصه اصلی خود یعنی زرد شدن برگ درختان نشان می دهد واهالی را به تکاپو وا می دارد.

نخستین کاری که اهالی انجام می دهند تبدیل شالی های درو شده در پایان تابستان به برنج آماده پخت است. البته لازم به گفتن است که این کار را در کارخانه های مخصوص این کار و شالی کوبی ها انجام می دهند و نه مثل قدیمی تر های روستا با اسب و... که خود داستان طولانی است مراحل انجام این کار.

بعد از آن که برنج وآذوغه فصل پاییز خود را آماده کردند به سراغ آماده کردن زمین های کشاورزی برای کشت دیم خود می روند و با شیار زدن آن ها  را برای کشت جو و گندم  آماده می کنند تا در تابستان آینده این محصولات را برداشت کنند.البته آنهایی که دامدار هستند و گاو گوسفند و دیگر حیوانات از قبیل مرغ وخروس و اردک و... را در خانه خود نگه داری می کنند به فکر آذوغه این حیوانات نیز هستند.

گوسفند داران مساحتی از زمین های کشت دیم خود را شخم زده و در آن برای پاییز گوسفندان خود علوفه می کارند،گاو داران برگ های درختانی را که در آستانه زرد شدن هستند را میچینند و با انبار کردن ، آنها را برای آذوغه آماده می سازند.

البته روستاییان همه ی آذوغه خود را در فصل های پاییز و زمستان مصرف نمی کنند و مقداری از آنها را برای فصل بهار خود نگه می دارند، چون با آغاز فصل بهار مواد اصلی غذایی اهالی روبه اتمام می رود و روستاییان با یک برنامه ریزی دقیق آذوغه خود را در این سه فصل تقسیم می کنند.البته امروزی با پیشرفت دانش بشری دیگر هیچ محصولی مخصوص یک فصل نیست و با روش های نوین نگه داری مواد غذایی دیگر سختی های سالیان قدیم احساس نمی شود.

در اینجا به یاد یک ضرب المثل مازندرانی افتادم که می گوید؛

«پَییزه پِره پَج ، وِشنا بَهاره یاد بیار»             «paeeze pere paj ،veshna behre yad biyar »

یعنی ؛ در فصل پاییز که همه چیز فراهم است زیاده روی نکن و به فکر روزهای بهار نیز باش.

نظرات شما عزیزان:

نام :

آدرس ایمیل:

وب سایت/بلاگ :

متن پیام:

نظر خصوصی

 کد را وارد نمایید:

 

 

 

عکس شما

آپلود عکس دلخواه: